Doe nooit aan loopbaanplanning
In een grijs verleden ging ik naar de pedagogische academie. Achteraf is het voor alle betrokkenen maar goed dat ik nooit voor de klas ben gegaan. Zelf kan ik ‘links’ en ‘rechts’ maar nauwelijks uit elkaar houden. Waarom dan de keuze voor die opleiding? Nou, omdat een paar vrienden er ook naartoe gingen. En dan kon ik mooi met ze meefietsen. Geen sterk verhaal, zo zul je denken.
Keuzes maken na je veertigste
Mijn collega Kelly vroeg me om een blogje over loopbanen aan te leveren. Wat zij niet weet, is dat ik – ervaren loopbaanadviseur– nooit aan loopbaanplanning gedaan heb. Laat staan een loopbaanworkshop met een groep lotgenoten. Sterker nog: ik begon pas aan zelfreflectie op mijn veertigste.
Later? Hoezo, later?
Maar wat moet je nou als je echt niet weet wat je later wilt worden? In de zesde klas lagere school – zoals dat toen nog heette – wilde ik de verpleging in. Maar op de HAVO bleek scheikunde lastig. En ik viel bij het vak biologie onmiddellijk in slaap. Het kleine beetje besef van een mogelijk beroep verdween onder de strenge woorden van mijn mentor. ‘Voor de verpleging heb je scheikunde nodig en dat kun jij niet.’ Een alternatief had mijn mentor niet.
Je raadt het misschien al: met de hakken over de sloot eindexamen gedaan. En braaf elke dag naar de pedagogische academie fietsen met mijn vrienden. Wel gezellig, dat dan weer wel.
Leren gaat soms langzaam
Ook mijn keuze voor arbeids- en organisatiepsychologie was uiterst wankel onderbouwd. Ik geloof dat ik tegen mijn ouders iets mompelde van ‘gedrag van mensen is wel lollig om naar te kijken’. Om na mijn doctoraal vervolgens als personeelsfunctionaris in een fabriek te gaan werken. Past helemaal niet bij mijn karakter, maar zoals je al weet: ik kwam pas tot zelfinzicht na mijn veertigste. Hoezo ‘bewuste loopbaankeuze’?
Doe het niet!
Uiteindelijk is het allemaal wel goed gekomen, maar echt handig was het allemaal niet. Wat voor lering valt hier nu uit te trekken? Misschien wel de allerbelangrijkste les: je hoeft helemaal niet te weten wat je later worden wilt en daar is helemaal niks mis mee. Zelfreflectie en geplande, weloverwogen keuzes maken is maar voor weinigen weggelegd. Veel loopbanen zijn ‘gelegenheidscarrières’. De meeste van ons rommelen maar wat aan en komen uiteindelijk goed terecht. Zonder loopbaanadviseur en zonder de Horizon loopbaantrajecten van Beteor.
Maar ik zou willen dat ik dertig jaar geleden in zo’n Horizon loopbaantraject terecht gekomen was. In een groep gelijkgestemden nadenken over loopbaankeuzes had me een hoop gedoe bespaard.
[linkedin_share url=”https://archief.beteor.nl/news-item/doe-nooit-aan-loopbaanplanning/” style=”right” float=”left”] [twitter style=”horizontal” source=”Beteor” float=”left” lang=”nl”]
[hr]
De auteur van deze blog: Diem Wolff
Als arbeids- en organisatiepsycholoog en organisatie-adviseur coacht Diem individuen en teams, geeft hij trainingen en workshops, doet hij psychologisch onderzoek en adviseert hij organisaties over de inzet en ontwikkeling van mensen.
[hr]
[box]
Gerelateerde pagina’s
[/box]